Rodenem

met roerende have peuter en kat
arriveerden we in dit nest van
traag levende wezens
dat hogere pretenties dan voorstad had
een vestingtoren met zuiderzicht
bastion van de moedertaal

op dat middendaagse uur
waarop ooit een heiland bezweek
een meisje haar komst in
de sterren schreef

stond ieder meubel op zijn plaats
bakstenen huis aan de spoorweg
waar paarden het gras en
de geraniums trimden

voor het getingel van de ijsroomkar
nam muisje met aankomend
kroost de wijk

een notoire vrouw van de buurt
eens van plezier geweest
koos de berm met
warrig bloeiende bosrank
tussen het spoor en de vaart
voor haar sprong in de dood

decennia reeds schuifelen
steeds dezelfde doffe stervelingen
elke donderdag marktwaarts
slepen volle tassen naar huis

© jindoni
15 december 2010

Tot de samoerai Kikuchi in de sneeuw

wit zilver is de tuin bedekt
hij vindt de koude waardigheid
die in zijn beenderen dringt
in ontzag zonder woord of dank
houdt hij zich staande
hoe geraakt hij op de weg
van volmaakte sereniteit

....................................	de oude met het duivelsgezicht
	vreemde met gebroken tanden
	is trots de zee overgestoken
	bezocht tienduizend plaatsen
	en waar geen wind was
	joeg hij golven op

de sneeuw van shorin is rood gekleurd
eenvoudig de gedachte
dat de geest mee mag sterven
onvatbaar tracht hem niet te vangen
grijp de wijde hemel aan
want strijd en wanhoop
zijn tevergeefs

..................................	vrij valt het universum
	in minieme deeltjes uiteen
	vrede doet haar intrede
	een dorre tak opent een bloem
	uit de lente voor de prehistorie

in het paleis van kristal
is het gordijn opgehaald
koud en diep zit hij
in de tintelende klaarte
een brandende middagzon in de nacht
de vorm van oude tijden is leeg

.................................	op de gladgeschuurde aarde
	rijst blank ivoor
	uit het merg van een haar
	schiep hij bergen en rivieren
	verbrijzelde de lege hemel
	in één klap
	een regen van sneeuwbloemen

© jindoni
8 december 2010

* Bodhidharma en de vrede van de geest
  naar Meester Daichi (14e eeuw) en commentatoren

Advent

de dagen gaan open en dicht
een kleine kring - rond de
noordwijk wordt warmte gezocht
kille uithoek van het halfrond

wij gaan weer eens ter kerke
ons gebrandschilderd vergapen
aan barokke altaren waarachter
woede van goden zich niet vermurwen
laat door ondermaats theater
vluchten maar de verdures in

want onverdroten wordt gif gebrouwd
en uitgegoten als vaders DDT
's zomers in de vlieggaten van
wespen generaties van
niet af te breken haten

de bron is helder, enkel zij-
rivieren zijn besmet  zieke
zielen gekiemd op ziltig land
met dagelijks bitter drinken

wij blijven hopen schuiven
dichter in godshuizen en kroegen
reikend naar de warme hand
met een punt van zoete koek
ons voorgespiegeld door
verlopen sint of kerstekind
in een blind verleden

pasmunt voor wat vrede

© jindoni
30 november 2010

* cursief: citaat uit de Sandokai, 8e eeuw

Tussen steen

© jindoni
21 november 2010

*klik op de afbeelding om te vergroten

Onderkomen

© jindoni
17 november 2010

*klik op de afbeelding om te vergroten

Herfstmoment

nooit was een morgen zo stil
en het licht zo klaar
de wereld bont en kleurrijk als
geen zomer in het zuiden

een enkel buitelend blad
landt schrijlings op een tak
en één spint als een tol
aan een onzichtbaar draadje

o schittering
de lage zon verblindt me
zacht - dit is geluk
ik hoef niet naar Patmos te gaan

© jindoni
31 oktober 2009

In de Sagrada

ze noemen het een tempel maar
het blijkt een bouwterrein
met een geraas van jewelste klopt en
krijst het hart van de miljoenenstad
wij vreemden schuiven rijengewijs
voort onder een woud van zuilen

zijn ribben, pezen en kleppen hangen bloot
hyperbolisch in blank grijs en zachtrood
hier beroeren onze ogen levend vlees
terwijl glazige bollen van boven
conisch naar ons loeren
bespannen met een ijzeren web
facetten van vliegen in een net

in dit precieuze gezeefde licht
wordt met woeste vlijt gebouwd
sinds pauselijkheden de wereld bereizen
blijkt ook een oude gewijde
zegenrijk onderweg naar hier

wij treffen het slecht want zelfs
de hemelvaart wordt ons ontzegd
onderhevig als we zijn aan duizelingen
zeeziekte hoogtevrees en zwaktebod
ook ouderdom moet zich onthouden

wij kunnen enkel langere tijd stil
houden onder gaudi's hoge bogen
in onze adem merken hoe mettertijd
het snerpende slijpen van schijven wijkt
voor de serene geur van steen

© jindoni
3 november 2010

Najaarsblues

nu is de tijd gekomen
om weer los te laten
geneugten en betovering
gaan obligaat voorbij

de hemel dauwt weemoed
en wolken niezelen pijn
de kilte sluipt naar binnen
met de spinnen
de morgen ongewis

eens werden onze zielen
naar elkaar gedreven
ongewild toevallig deinend
op de golven van het leven

verwondering herkenning
inspiratie fascinatie
magie van woorden
zonder beeltenis of toon

nu blijft de leegte
welwillend en stil
afstand onoverbrugbaar
door inherente wet

is als de kou
in je leden kruipt
een waakvlammetje genoeg
of moet je opnieuw gaan graven
naar 't innerlijke licht?

© jindoni
22 oktober 2009

Casa Batlló Barcelona

wij stonden op straat en zagen

verwonderd de blauwgroene bellen

ze stegen tegen de gevel omhoog

geribde gebrilde vissenogen

staarden ons vredig aan

daarbinnen vonden we het hol van

de vos, de aarden burcht waar

vanouds de das bivakkeerde

zijn wanden in oker en

roze gekrakeleerd

met in het midden de schacht

klaar wemelend water

dat steeds weer verblauwend

rees, vergrijzend daalde

vibreerde in lucht en licht

 

en boven de hoofden slingerde zich

de draak met kobaltblauwe schubben

hij strekte zijn klauwen ten hemel

tot het hoogste punt een kruis

of was het een ster

hier leefde de geest van het huis die

zich koelend over de mensen welfde

de ruis der getijden dempte, hen

omarmde als een schuiloord

voor de ontstuimige zon  

 

© jindoni

31 oktober 2010

Grube Louise (1)

mozaïek van stenen en kleuren
sponzig mos
met minuscule bekertjes
tussen rode wingerdblaren
een restje witte kant
van uitgeleefde sluier

gele waaiertjes voor het raam
welkend loof van een jong boompje
in laatste opflakkering
nieuwe blaadjes aan een duizendjarige boom
die ik voor mijn meester plantte
na zijn dood
de eenzame pruimenbloesem
op zijn knoestige stam
hoeveel kalpa's is hij ons voorgegaan?

dakpannen tot juweel gemaakt
ieder foutje tot kunst verheven
in rood en goud
waar ik ook kijk
spiegels in trompe l'oeil
en de grond golft onder mijn voeten
oude zennon
val niet op je gezicht!

© jindoni
7 oktober 2009

Het verraderlijke teken van onkwetsbaarheid

de natuur schept fenomenen
die niemand kan verklaren
zwarte gaten ver buiten de horizon
die het menselijk oog ontgaan
wezens met een onstilbare honger
immense pensen nooit voldaan
langs smal benepen monden
met harten die hol resoneren: aandacht!
aandacht! en vervolgens hard terugslaan
want elke streling of genegenheid
geeft pijn in hun verlittekende vlees

nee scheiding moet er zijn revolte en strijd
vergeten en kille onrechtvaardigheid
verstorven holten in een web van leven
enkel te duiden door gewelddadig uiten
uit angst voor verstrikking in elkaar geklapt
onder de eigen zwaartekracht
gecomprimeerd tot een taaie kern
die bodemloos putten slaat breuken
en barsten in steen en weefsel
scheuren in zachte ruimte en tijd

duizelingwekkend snel roteren zij rond
zichzelf the point of no return voorbij
al wat zich dichterbij waagt wordt
in helse draaikolken gegrepen
gerekt tot het breekpunt opgeslokt
in de compacte waan van een ik
zijn dimensie oneindig klein maar
met een enorme singulariteit
waaraan geen menselijkheid ontglipt
geen glimp van licht ontwijkt

onbewogen dragers van leegte en haat
praten over scharlaken dromen
toekomstgeloof dat zij ontberen
en blanke verontwaardiging
die rechtvaardiging is enkel
pogen de gruwel te verbergen
die achter hun voorhoofd woont

© jindoni
20 oktober 2010

* "An diesem verräterischen Merkmal der Unverletzlichkeit
erkennt man ohne Mühe seine Majestät das Ich."
(Sigmund Freud)

't Nabloeien

Midden in de rogge, gevolgd door eigen spoor
van geknakte halmen, let zij op de geelgerande wolk;
tante van midden veertig, die in de kist op zolder
foto's van het internaat en haar eigen gezicht vindt.

Haar nat naar achteren geplakt, 't hoofd verhit
Uitleg van dokter, onderzoek baarmoederslijmvlies
komen terug, zodra ze haar ogen sluit en huiver;
ook hier tussen golvend koren, waarin ze vlucht,

doorweekt van de dauw, schoenen onder de leem.
en rillend onder zon van 'n vrijwel onbewolkte dag.

© C.P. Vincentius
met dank voor de toestemming

www.cpvincentius.nl
elke dag een BLOTTOMOTTO

Dieweg 10 oktober

nog eenmaal komen zij buiten en dit is de dag
geen afspraak is eraan voorafgegaan
willekeurig zoals zij verdwenen in een
vorige eeuw zonder taal noch teken
de orgels hebben sindsdien gezwegen
bazuin noch trompet heeft hen gewekt

wat deed ze hiertoe besluiten deze dag in de herfst
was het de lage zon die over de heuvel gleed
het stervend geluid van auto's ver weg
de klik van het slot in de ijzeren poort
met het bord fotograferen verboden
geen honden en neem geen aandenken mee
violet en felroze bloemen op kruis of krans
van gebroken porselein zou nostalgisch zijn
op de schoorsteenmantel mooier dan as

geluidloos bestegen zij de verbrokkelde
treden en glimlachen tegen het licht
de dames strijken hun kleren glad
de heren betasten de krul van hun snor en
kinderen pas kort uit de wieg wrijven hun ogen uit
bleke gezichten met heldere blik kijken streng
of olijk sluw of dom het spreken verleerd
lijken ouwelijk maar nog niet oud

zo wandelen zij bezadigd in de schaduw
tussen de graven en niemand die stoort
de burgemeester en welgedane notabelen
een opperrabijn met dochters één ongetrouwd
zij allen zijn verre familie terug in de tijd
zij gaan in vrede maar kennen elkaar
niet meer want het is zo lang geleden

© jindoni
11 oktober 2010

gepubliceerd op Hernehim.nl 23-10-2010:
Hernehim, thema oktober 2010: stilte, verstilling

Omnes una manet nox

de nacht is zacht van aard
zijn woorden schaars
hypnos zingt flarden van klank
verwatert kleuren
bleekt smaak en geur

sijpelend onder de schors
lekken zekerheden als melk
smelt substantie grenzen weg
zwelt en wast tot gas

de ziel leviteert zij dwaalt
door portalen van amygdalen
stroomt de brug omhoog
wervelt en wentelt in nissen
zwenkt holle oogkassen uit

demonen aan het lijf gekluisterd
weerloos als een lam
de adem gekeeld
transformeert drift tot dromen
sereen geweld, van haat ontkleed
en woede die heelt

ten laatste is onschuld gebleken
zijn zij kinderen van de chaos
lege scheepjes rusteloos warend
zoekend naar een vaderhuis

© jindoni
9 oktober 2010

*dezelfde nacht wacht ons allen (Horatius)
 

Een tijdloze tijd

omzwachteld met dekens
veilig geborgen
in de moederschoot
deint het denken vrij

......................................	de trein is Basel voorbij
	zijn chemiereuzen
	hun omheinde enclaves
	vliegtuigen op Mulhouse
	gestadig ronkt
	over eentonige sporen
	de Rijnvallei

het hoofd verdwaasd
adem schaars
geen moeten meer
in a space of flows
sluimert verdoofd
noch plaats noch tijd

......................................	'n late ooievaar in de wei
	gedender van tunnels
	door de Vogezen
	scheefhangend in een
	bocht van de Saar
	flitst een watermolen langszij

warm het bed
op de achtergrond
een herfstmotet
dauwt de hemel neder
regenen wolken recht
je denkt
zo is het maar net

......................................	lijdzaam staren
	ondergaat activiteit
	zonder verwachting onderweg
	kom je slapend aan

en 's ochtends
weer tevreden met
je rodebeertjesmok
drink je koffie
die te bitter is voor koorts

© jindoni
4 oktober 2010

Citaat

"Je moet altijd de chaos kunnen blijven ruiken
anders zie je het majesteitelijke van de ordening niet."

Karel N.L. Grazell over poëzie

met dank aan Hanneke Driever

Na de naaste dag

morgen de reine herfst
de nacht heeft de nacht ingehaald
en de zon blijft verwonderd staan

grens- en mijlpalen zijn verdwenen
de lymfe die door onze leden stroomt
is als oude wijn geklaard

transparant de klank
van waterbellen
geruisloos als kristal

het licht sprokkelt restjes
zijne hoogheid nuttigt gul
het uitschot van vruchten

vandaag streelt rijpe warmte
onbaatzuchtig onze ogen
in de stilte tikt springzaad

© jindoni
18 september 2010

voor Ron Hoeks, 50 jaar

Gedichten op Krakatau

Vandaag werden twee gedichten van mij gepubliceerd in het online tijdschrift Krakatau:

Leven gaat voort en
Langueur de vivre

Op 30 juli werden al gepubliceerd:

Rantsoeneer de koffie en
Van enkels en banden

Het gedicht Menselijk tableau stond op 21 juli op Verlaine schrijversmagazine

Schijn en zijn

terwijl het onkruid van de morgen stil doorweekt
laat ik mijn blikken dwalen door het huis van zijn
daar ligt tussen gebroken eierschalen
alsnog een parel op een gulden blaadje
en plenty knikkers in een zilveren bokaal

onder de snippers van een oud geluksverhaal
waarin mijn hospita artisanale gnocchi maakte
secuur haar kleinste lepeltje hanteerde
drink ik gedachteloos mijn dolce latte
vergeet de velen die verzonken in het meer

ik draag bij ieder vonkje zon een rode sari
want zomer huist in 't hoofd van een geliefde
het oog wat rond hem draait de storm die ziet hij niet
ach bij de angsthaas kruipt een duivel in zijn nek
en argwaan reikt de spons met alsem en azijn

wat nieuw gewonnen is lijkt even weer volmaakt
een oude vrouw wordt venus en de man een griekse god
de kater toont hem later een medusa haar een sater
en zeg nou zelf hoe kun je van je ogen zeker zijn
voor wie geen voeling heeft helaas is alles schijn

© jindoni
16 september 2010

Dwaalgast

het was weer eens een gedoe
plots gestommel in onze schouw
vast geen sint of hemelbode
wat zoekt zo'n duif of kraai in godsnaam
in een schoorsteenpijp

potdikkeme alweer de kachel demonteren
zwart beroet kwam hij te voorschijn
fladderde onwillig de kamer in

ga zitten zeiden wij
je moet toch even bekomen
neem genoegen met onze nederige woonst

gehavend streek hij zijn veren glad
drapeerde de slippen van zijn pitteleer
over onze beste zetel
en monsterde ons interieur
een tikkeltje laatdunkend naar het leek

het huis was kennelijk te oud
de bewoners te koud
soms viel er een druppel van het plafond
die schoorsteen was warmer zag je hem denken

we raakten aan zijn aanwezigheid gewend
hielden zelfs van zijn verbrande geur
tot hij op een dag boos de vleugels
uitsloeg en verdween

wij weten niet in welke spelonken hij leeft
ongenaakbaar boven de wereld
maar als wandelende jood
loopt hij 's nachts door onze dromen
en als wij wuiven kijkt hij niet meer op of scheef

het zal niet meer gebeuren met die schouw
de dakwerker heeft er een plaatje op gezet
maar bij nacht en ontij soms
wij kunnen het niet laten
blijft de deur een kiertje open

© jindoni
10 september 2010

de nevelen van vertrek

          de tijd loopt alleen synchroon
          tussen twee atoomklokken

tot aan het moment dat mijn ogen
in een koffer met kleren vielen
woonde ze voor de meesten
ergens tussen mierlo en saturnus

altijd gedacht dat tijd zoiets
als een beschermengel of een
papegaai op je schouder was
maar ze kamde evengoed
het stof uit haar haren

als we er genoeg van hebben
vertrekken we naar de sterren
zo sprak ik toen alles pril was
en geen oorzaken de toekomst
konden omleggen

maar lichtjarenlange pauzes
zijn niet te verdragen zegt ze
en nog voor ik een zwijgend
antwoord heb gevonden zit
zij al halverwege de melkweg

© Ron Hoeks
met dank voor de toestemming

Langueur de vivre

zomer is moe een bandeloze
roos zweeft nog op de wind
moet naar buiten kind jij bent
niet moe hok niet binnen moeke
is moe die kater doet moedwillig
zijn gevoeg in mijn tuin toch
de zon wordt het niet moe en
moeiteloos snellen wolken

de winnaar is moe et ses amis
de l'autre côté aussi fatigués
moedeloos lepelt moesje
laatste lepeltjes levenszin
moe de hoofden van zonen
sjofel van ontmoediging oogst
je pompoenen pluk bonte dahlia's
moede hortensia's droog in de vaas

moeilijk wil de levensmoed die
overdaad maakt moe verdrinkt
in overmoedig bitter vreten
met beter nooit tevreden want
moe en moe is moe
en moe is moe

©jindoni
8 september 2010

gepubliceerd op Krakatau op 17 september 2010

Verder de trek

zoek je weg tussen blinde
tredmolens
ontwijk mediageilen en benijders
hoed je schone handen voor dolle honden
met blikkerende tanden
welnee
bij nader toezien tandeloos
blaffend uit op hol geslagen zinnen
alleen hun adem
stinkt nog in de windstilte

geef mij liever wolven
die zangerig een liedje huilen
in het bos en op de pleinen
hun gejammer is tenminste muzikaal
en hun smartlappen slijten niet

betaal je verre boetes
koop nieuwe identiteiten
onbekend en niet te kapen
neem het stuur in de hand en rijd
heen uit de smog van heden

naai de sneden in je vlees niet met naalden
mijd globules en frasen
duizendmaal geklutst en vermalen
dierlijke resten bederven je appetijt
de geest is taai en vindt lichte paden

niettemin is dus bekwaam en zonder zwetsen
boven je hoofd een dak gebouwd
proeft grootmoe vredig genegenheid en een sapje
likt een kleutervingertje nog steeds de honing
van wasbloemen die vloeit tegen de avond
afgewisseld met zure blaadjes in zonnig gras
beroert pissebedden en slakjes onder een steen

nu ga jij alleen, wordt weer wolken en water
keert terug als langlevende meeuw
onderweg zonder wijzers of kaarten
zolang de mens gaat draait de aarde

Coda, der ewige Kreis: 

beluister de Canon in D-groot van Johann Pachelbel

© lieve de vos
2 september 2010

Wake

het woekert
in je schrale hoofd
je haren net geknipt
voor de laatste opmaak

geheugen druppelsgewijs
in vaatjes banen
met tussenpozen
geen glucose

................................	dag lowietje zeg je
	je wekte zonen vele
	gisteren noemde je jan
	en daarna ook wim
	dat was
	toen piet er was

je lichaam slikt niet meer
nuttigt enkel nog zichzelf
je doet het zuinigjes aan
verteert langzaam
lang

.........................	benen hand peuzelt papier
	wil je een blaadje
	moet het los
	kijk het is los
	wie ga je het geven

je ziet me nu - even
knipoog je
een lachje?

...........................	bij het afscheid waag ik
	peter komt ook nog
	uit amerika
	(wie weet
	op tijd)

uit je dorre gelaat
lekt een scheutje
vreugde

© jindoni
1 september 2010

In vertrouwen

op witte voetjes
kwam je bij me schuilen
voor de winter
en gladder dan de poes
palmde je het nestje in
een frisse bries
deed meubels schuiven

je malle figuurtje zit
ijverig boetserend
gebed in zijn schaal
het genus ontsluit
je charme latent
verscholen talent
hoe dan ook geniaal

die beperkte stek
breek je weldra open
de wereld je thuis!
met stevige voetjes
nader je zoetjes
vroeg koekoekje
roep je de zomer nabij?

© jindoni
11 februari 2010

voor Ciska

Uiteindelijk de regen

hij zet in
haast ongemerkt
laat de hemel gordijnen neer
dan zijgt het in sloten, beken
lopend restant van leven

het hoofd nog stomend
van zomerbrand
weigert te slikken, wil niet wijken
houdt profijtig de dijken dicht

gauw stroomt het over
sleept al wat wankel is mee
in een museum en verre streken

ook hier welt stuwing en zachte dwang
een kind verdrinkt aan het strand
een lijk duikt op in de haven
of steekt uit het zand

ook het water van zwangere vrouwen breekt
in de tweede helft van oogst

elders wordt leven uitgedroogd
de dood vrij spel gelaten

en tegen de avond
zweven de raven
geen olijfblad of taxustwijg


©jindoni
24 augustus 2010

B. old graveyard

graven
staan stil
zij verdrijven de tijd

bij voorkeur zijn ze verdwenen
overschouw de leegte
het veen en de vennen
verweerde stenen
staren zich blind
aan de lucht waart nog licht

daaronder verteren beenderen
geurt verval uit de natte aarde
waar bezinksel van lijven slinkt
de laatste verhevenheid
inklinkt, tot enkel
een stèle ten hemel reikt

ruïnes gluren als hunebedden
hun ogen door de
elementen weggevreten

zovele levens finaal vergeten
verschrompeld tot korstmossen
op zerken, scheefgezakt
in het wilde gras

evenzeer
ruist beneden
de zee

© jindoni
23 augustus 2010

Leven gaat voort

haar wereld bevolkt met
dinosaurussen	.......een nieuwe periode
zij kent de dood	.......in de ontwikkelings-
deze generatie stopt	.......psychologie
niets onder het bordje
eet braaf haar korstjes op	.......o moeder, waar
	.......is de trotzfase gebleven?
zij heeft uiteindelijk besloten
te groeien
maar zal altijd	.......hoogsensitieve neuroten
bij mama blijven	.......komen pas later
	.......tot ontplooiing
de hondjes
haar broers
rottweiler en lurcher	.......mannen
snappen reeën en konijnen	.......zal zij kennen
de tamme oehoe	.......en moordende haat
pikt haar jas	.......hopelijk niet metterdaad
verloren in het gras	.......maar woorden als messen

zij trotseert winterstormen	..........hier worden geen neuzen
en zomermuggen	..........afgesneden
huilt om het vosje	..........................o grootspraak
in de film	..........enkel liefde gekraakt

kust overgrootmoe
zonder schroom
dement en terminaal
haar familietekening	...........geen tijd, kind?
telt zes kippen bij naam	...........de plastieken menagerie biedt raad
honey en rosie	...........sociale interactiepatronen
in reuzehanenpoten	...........dienen geoefend

weer wenkt de luchthaven
zij knuffelt en kirt	.......toen oma vier was
huppelt	.......woonden grootouders
mijn wereld uit	.......in de hemel

© jindoni
11 augustus 2010

gepubliceerd op Krakatau op 17 september 2010

Passage 2010

de kern van dit leven wil ik kraken voor
mijn geliefden klein en groot kind en kraai
zevenmijls zullen we lopen op rubberlaarzen
tussen angusrunderen badderen door slijk

ik bespikkel je kale heuvels met schapen
de ochtendwei melancholisch bepareld
over je voorland wit poeder gestrooid
het moeras van je hart bevlag ik met pluizen van veen
je weg paars omzomen met distelkronen
de bermen met zoete spirea bepluimd

hand in hand gaan we ijskoude pootjes baden
wankelend zweven op rollende golven
met krijsen en bruisend gelach
om daarna een nieuw continent te betreden
versplinterd zijn grenzen momenten in zand geharkt
als tuinen onder granieten keien van eeuwen

zonder vrees verkennen we grotten van gneis
stoten op drijfhout in de roze woestijn
gebleekte wervels klauwen en ribben op zwart
satijn een buik ros behaard tersluiks
onthul ik de staart vergooi in de wind
oude raad aan de dood niet te raken

want met jou wil ik alle kusten beklimmen
hoe hoog ook de klip in de duinpan van je
armen niet rusten tot de top is bereikt
boven kerkhoven speuren naar bruinvissen en dolfijnen
wij vangen een glimp waar het water rimpelt
de tuimelaar buitelt zij ronden de kaap

door membranen van oceanen en aarde
pulseren talloze wezens ontstaan en vergaan
nu vrij zijn de wereld in stilte te proeven
alleen is het uitzicht ruim en wijd
verwijlen in onbeweeglijkheid
genieten de glans van de tijd

© jindoni
28 juli 2010

gepubliceerd op Hernehim Cultuur op 7 december 2010

Rantsoeneer de koffie

na het rigoureus vermijden
van alles wat des vlezes is
gecensureerd tot op ons bord
heeft men zich vergrepen aan de haren
tot bij de wortels van het verlangen

aan banden leggen, die handel!
bedekken met kappen, pruiken
en windsels, van tonsuur jazeker
tot en met kaalscheren op het bot

toch wint waar de wind onbestendig is
hij rooft na de zotskappen van de
maatschappij nu ook de kopdoeken
van het geloof - hun zwerfvuil geland
in een donker bos, bij weggeworpen
heiligenbeeldjes en verroeste kettingen

intussen wij weer eens door de mazen geglipt
ons gezicht in de ochtend zonnegebaad
gretig beboterd een boterham
met dubbele ham en koffie fors
niet die afkooksels van regels en waarden
uit strakke adamsappels en dito pakken

zie de krijtlijnen van een nieuw stramien
hen op het lijf geschreven als
tuinwijken naar amerikaans model
rijstvelden die harten verblijden en
monden voeden, de tirannie van rechte
lijnen, fijne puntjes op een rij
dertien per lopende centimeter
wat zich niet schikt?
verdrinken in een zwart bad

vergeet het!
de volgende hittegolf komt eraan
we schenken ons nog een kop koffie

© jindoni
6 juli 2010

gepubliceerd op Krakatau op 30 juli 2010

Van enkels en banden

luisteren naar gods oordeel
dat resoneert door muren
hol als spartaanse ruimtes

kruisen langs uitgezette koersen
tik, tik, tik, tik - geen respijt
met beloken ogen op
ronde rechthoeken lopen

iemand vraagt: ben ik een schaap?
zijn wij allen schapen
die grazen en wollig blaten
opspringen bij schellen en stem?

het hangen aan patronen
en landkaarten - alleen een blinde
vindt zich in hun ribbels terug

verlokkend de stille houdgreep
waarrond gedachten zich plooien
in de illusie van profijt
of aanvaarding - ja, aanvaarding

dàt is pas een faire ruil
je bent geaccepteerd
join the club!

© jindoni
5 juli 2010

gepubliceerd op Krakatau op 30 juli 2010

Uitgeleefd

het doek is daverend gevallen
het bordes brokkelt af
in een trilling van onkruid en stof

binnen krabbelen nagels
aan lagen behang
zoekend naar sporen van tempera
aangemaakt met eigeel en liefde

we zetten onze voeten opzij
voor de splinters van kerstballen
iedere acht jaar
betreden ze nieuwe paden

ik druk je aan mijn borst
de laatste druppel
belegen kruidenbitter
smaakt zoet

© jindoni
4 juli 2010

Schuim van koper

toen de goden nog schoonheid ontbeerden
moesten zij haar delven uit de diepzee
in het duister bruiste zilverig zout tot
de waterspiegel zijn lippen welfde
en golven braken in de zuurstofrijke
wind van het groene kopereiland

zij werd gewonnen uit bloederig zaad
van de hemel, ontmand door de tijd
welde op voor de kust, aymari
blank en naakt uit de vloed geschept
haar haren met handen drogend

het was in april, de zefier zette in en
vruchtbaarheid dauwde in frisse nachten
zij gladde de zee, dreef over het land
opende ogen van mirte en rozen

de onschuldige nimf met albasten look
joeg goden en mensen branding in het bloed
wekte hartstocht en hekel, vlammen
geslagen uit roodkoperen grond
geblutst tot bellen brozer dan lucht

maar eenmaal de gloed tot puim gestold
is venus gevlucht naar de avondster
haar glans vervallen tot blauwe ionen
in bloeiend water - want elke sirene
eindigt als schuim op de deining

© jindoni
28 juni 2010

Spring in 't veld

grotere voeten dan de hondjes
nee, zij zakt niet door de sneeuw
op de vlakte toert ze rondjes
imiteert de oehoeschreeuw

stevig in de grond verankerd
ongeduur niet een moment
in het hoge gras niet wankel
weer en wind haar element

slapen op de picnictafel
midden het natuurgeweld
op het wijde open kavel
buizerd hangend boven 't veld

scheert de rover rakelings over
snuift een paard der in de nek
duikt ze weg - en 't is weer over
hupt en springt ze als een gek

desolaat het panorama
veel ruïnes maar geen spook
hagel wel vervelend mama
en die stomme midges ook

klautert over stronk en stromen
pas op ardje, dat is link!
nee, ik zal niet vallen oma
want ik ben nog jong en flink

© jindoni
18 januari 2010

voor Arden

De klif

ben je eindelijk gemeerd
aan de oude kust
nog een stap verder
in de top van de mast

laat je in de leegte vallen
en leven bruist onstuimig over

hoe zoet de bloesemhoning
hangend aan een boomwortel
boven het ravijn

een briesje koud en stil
de theehut geeft geen krimp
enkel vlokken zweven

bemodderd stap je op de bus
geen mens die staart

© jindoni
20 juni 2010

Hera

een meisje naaide het kleed van haar leven
met trefzekere witte steekjes
maar eva's rijpheid kleurde rood
een man doorbrak de cocon

hoe gretig kwamen kinderen blond en bont
en gooiden alle regels om
dochters scheurden het weefsel
haar ijzeren kern smolt en kolkte
in magma van woede

tot het felle omhulsel slonk en
vuur tot vonken luwde
nu sterft ze elke dag een beetje
de moeder heeft geen borsten meer
haar grijze zonen leerden zorgen

© jindoni
26 februari 2010

Zinkend zand

schroomvallig heb ik het water benaderd
mijn voeten ontbloot
in ontzag het betreden
met blijdschap
zoals men de liefde beroert

nog immer suist de hoorn van de meerman
de wijze die uitbarst in branding
en stormen bedaart
een kleine zeemeermin baart
zijn groene haren nu grijs

en zuigend trekt de eb aan mijn benen
ik duizel en knipper
tast naar de einder
waar alles wijkt, alles smelt

ah die onmetelijkheid
de lokzang van leegte en dood...

nu wandelen in een zonnig park

© jindoni
8 juni 2010

Gefundenes Fressen

verbeelding prikkende scherven van plaatjes en
strings, volstrekt verteerbaar met dik pak fritten

dan trapsgewijs blowen tot spectrumkleuren
spuiten en springen uit 't blauwe dak

de cast compleet op locatie, sujetten onoorbaar
en aaibaar, plus biljetten voor studio afhaalbaar

verstelbare moersleutel kant en klaar, voor vaste vijs
zonder toeslag op prijs, pijptang voor aftuigen bruikbaar

rods kuif en gekeel op compact disc. bluf, halve kut en
kul per kilo in gruis, standaard toegeleverd franco huis

mis onze verblindende offerte niet, onverbindend
naar prijscouranten vol kranten, krenten en kanten

© jindoni
31 mei 2010

genomineerd voor een wedstrijd op DichtTalent
readymade of objet trouvé
opgave: wie schrijft de leukste, orgineelste interpretatie van deze gevonden woorden: "meer dan 150 standaardkleuren, dat geldt voor platen, stringers, de rods en de fritten, billets, casting cullet, maar ook blowing cullet op voorraad - u kunt billets per stuk afnemen en cullet per kilo, ook halve platen zonder meerprijs - in de studio kunt u zelfstandig werken of met onze hulp uw werk uitvoeren"

Lente zestig

  

winderig wappert de vlakte
een adem hoorbaar - zonder zucht
wint de zon haar trage klim

nog liggen graspollen blond alom
een moeizame fietser krimpt ver weg
je kind verdwijnt aan de kim

het huis ligt stil nu, de voorjaars-
kachel gaat uit - al warm
in de rug met wat trek in de nek
draait de molen tollend stroom

terwijl ondergronds de groei
te voorschijn schiet, geplooide
blaadjes in knoppen spannen en
bloemen sleutelen aan schaarse kleur

zul je - hoe lang nog - met kleuters
stoeien, met eten klooien, het leren
even vergeten, weer kind zijn alvorens
versleten aders begeven

© jindoni
25 maart 2010

Haggis, neeps & tatties

Als vroeg op 't jaar, zoals gewend
de dichter weer aan zet is
door pijpers in hun dracht onzacht
de blaasmuziek gered is
de knolraap uit het slijk met de
patattenriek ontzet is
de balg vol schaapsrestant geprakt
de havermout geplet is
dan heeft u elk ingrediënt
voor haggis, neeps and tatties

Voordat op zilver opgedist
om retoriek gewed is
geen spitse speech noch toast gemist
niets artistieks belet is
neemt liefst de host of guest het woord
drinkt op de Queen, de laddies
Geniet geen waterzooi, beslist
maar kost die rijk en vet is
pikant gekookt gegaard gesmoord
't is haggis, neeps and tatties

Wie lust nu liever kalfsragout
als hier in 't hoogland wet is
dat hutsepot van zwijn of koe
geen spek voor deze bek is?
Terwijl de winteravond valt
nadat het mes gewet is
en 't oude lied weerschalt dat
authentiek door Burns gezet is:
Loch Calders water wordt old malt
bij haggis, neeps and tatties!

© jindoni
8 februari 2010

voor Kenno

Haggis, neeps & tatties: Schots nationaal gerecht, bezongen door Robert Burns

Illustratie en voordracht

Aangekomen bij wat is

we zijn uit onze brandende huizen gevlucht
langs kronkelweggetjes door het woud
achter iedere bocht loeren adders, teken en
demonen, nare protozoën met uitpuilende ogen
voetangels en schietgeweren staan op scherp

onze huid gekrast van het vele katten geselen
komen we eindelijk weer tot rust
er is niet veel nodig: vier muren, een dak
en vensters aan alle zijden, die het lenige
hout tot stijlvolle schermen versnijden

de grote ruimte is stil, om ons heen beweegt niets
de zitkussens leeg en niemand nog daar
muizen en konijnen zijn aan onze breinen ontglipt
alleen het gewicht van warme adem
blijft zweven in het middaglicht

herinneringen piepen als kindersnoetjes om elke hoek
klamp je niet vast, want alles gaat voorbij - gooi
de trossen los en nostalgie drijft achterwaarts de vijver af
geen bedrieglijke spiegeling meer in de lucht
en zie, het groen van nu is mooier dan ooit geweest!

© jindoni
8 mei 2010

de dood overwonnen

we hebben
de deur achter ons dichtgetrokken
en de zon in de ogen gekeken

we lezen nu boeken die ruiken
naar blank papier
vers geplukt in andermans tuin

mensen allerhande
ze fietsen voorbij in witte gewaden
we peilen hun schijngestalten

de wind blaast streng maar stijlvol
zuivere gedachten over de dijk
ontfermt zich over onschuld

het zand dat zich verschool
achter de aangedikte duinen
heeft zijn verzet gestaakt

vandaag is
zo mogen we zeggen
de dood overwonnen

©  Eric Rosseel

met dank voor de toestemming

Missen

1.

wij vreesden voor
de reusachtige rode beuk
maar na het vellen
sloot het landschap zich vanzelf
alleen de duif vloog radeloos rond
voor ze zich los kon rukken

jij kwam en ging met de wind
het grind
knarste niet
onder jouw voeten
en je liet geen spoor

22 januari 2010

2.

toen de eclips volledig werd
stond je in het donkere bos
genoot de stilte van de vogels en de reeën

ik, als martha
rammelde met de pannen
terwijl yuno soetra's studeerde
en lilian fiches klasseerde
maar wie begreep de diepe geest?

23 januari 2010

3.

er was een tijd
dat allen vrolijk
goeiemorgen sensei riepen

maar als ik jouw tombe nader
in de schaduw van de zijne
onder de eiken
voel ik slechts as in mijn mond

23 januari 2010

4.

wierookstaafjes
verwekken kanker
het walmt als de
kaars verdrinkt

gloeiende kolen
spatten uiteen
je kunt op de
sintels dansen

iedereen zegt
waar rook is, is vuur
maar wie stookt
het vuur?

28 januari 2010

5.

leeggezogen
geen ontkomen
in dit kaartenhuis van dromen
vreet de kreeft zijn weg
't gebeente bezwijkt
nog eenmaal lichten
gebit en ogen
eka's merg
overleeft de tijd

6 februari 2010

6.

uit straatstenen kiemde muziek
en lucht omstuwde met weelde
de jubel van meisjes ademloos

totdat snaren knapten en zalig gezang
in zwijgen van pijen verkeerde
de lont uiteindelijk dook

nog een keer zei je:
zo leven gaat ook - toen
werd de dood geïnjecteerd

23 februari 2010

© jindoni

thema: herinneringen aan een gestorven meester

De nocturnen

't geruis van pijen stuitert pijn
stom luiden de completen
blind het weten vergrauwd het dijn
geilig en gauw het greten

bij wezen wordt 't sekreet ontmijnd
terwijl het nachtblauw duistert
het kruist geniepig huist venijn
heeft spel en stond ontluisterd

dit zwijgen dat zeer wonden snijdt
zal rauw noch trouw gedijen
bekruipt bespringt het oude krijt
nog huilend klauwen harpijen

© jindoni
23 maart 2010

thema: kindermisbruik in instellingen

Citaat

"Terrible ou pas
difficile ou pas
ce qu'il y a de beau
de noble
de religieux
de mystique
c'est d'être heureux."

Arnaud Desjardins

Gare d'Austerlitz

de metro heeft zich gerept

zijn trappen weten van lijdzaam slepen

nauwe deurtjes klappen snel dicht

geen attentie voor je gezicht

doorlopend wordt hier verbouwd

bestel een koffie, blijf ongestoord

negeer het gedrein van salut les copains

die vijfenveertig toeren stoppen nooit

stel je vertrek nog even uit

spied om je heen, de wereld is sloom

en de toekomst ziet jou niet

al lang ligt de zomer hier stil

© jindoni
3 mei 2010

Apolloon

een zoon, zijn moeder ongenode, vloog voortijdig uit
ging struinen door veld en weide, een schare kinderen
om hals en hand - het zingen was nooit veraf

zijn muze doordrenkte het slaven van lange dagen
verkende mensuren en tijden in klare hymnes
en wekte met stillende kracht

de gonzende korven zijn nu leeg, de druiven gerooid
nog brouwt hij uit wrange sleedoornvruchten zoete wijn
om straks, als de houtduif weer haar groet roekoet
bedachtzaam madeliefjes te zaaien in het gras

© jindoni
2 maart 2010

Zwart

op een enkele foto frêle en wit
zonder spoor van frivoliteiten
ging grootmoeder zwart gekleed
haar herinnering stierf een vroege dood

aansluitend de jonge moeder
onaanraakbaar in tijden van rouw
getekend te midden van kinderen
in een aura van zomers licht

generaties later een tienerdochter
in haveloos donker verzet
met scheuren en haren geschoren
een piercing hier wat rafels daar

de wijze met koperkleurig gelaat
gaf zijn bhikkhu's saffranen gewaden
nu verft men alle kesa's zwart
het gif wordt geloosd op het water

mijn zwarte kleed aan den lijve gehavend
een web van draadjes en gaten
zal op het laatst door het vuur verteerd
rond dit uitgewoond ik tot as vergaan

© jindoni
26 april 2010

De ijsbreker

De roerganger geeft kalm, geestdriftig,
aan de breker koers genoeg.
Dwarsscheeps en in een laag register
klinkt slagwerk van de schotsen.
Het vaartuig met versterkte boeg
gewend aan graden kou en lengte
laat zich uitbundig botsen
op massa’s in de zeeëngte.

Totdat het op zilver wordt gedragen.
Bewegingloos, een lichte rook komt
buigend uit de schoorsteen
stijgt op in vlagen, draait.
En de bemanning die voorheen
nooit angstig was verstomt.
Er knettert licht, de poolwind waait.

Versieringen van houtsnijwerk
kristalliseren in de lucht.
En snel maar vrijwel ongemerkt
bevriest zelfs elk gerucht.
Dat wijst erop dat genoemd schip
zich lijdzaam schikt naar lange rust.

De klampen kraken in verstilde grip.
De lampen doven, diepe mist
naakt van de koude kust.
De kapitein heeft zich vergist.

© Jacob Meinardi
met dank voor de toestemming

Menselijk tableau

Vandaag is de zon geland
narcissen vlammen aan de hemel
verbloemd raken stekels en verwering
taai verwortelen de ranonkels

en weer razen wereldse dagen
troepen gakken en kakelen
het obligate geblaat en geklaag
niet te bedaren, met cyclisch loeien
en schurend cirkelzagen
in vlees en hout
een bourdon van geronk en gedaas

tot het dissonante stemmen verstomt
op wat ver geblaf na
en stilte uit de bodem stijgt
waarop onbeweeglijk neergezegen
de droesem kil bezinkt

in de heldere avond
wordt de ransuil gewekt
hij spitst zijn oorpluimen geluidloos
speurt het onkenbare af

en 's nachts verheft de man van as
zijn stem en zingt
en het meisje van ijs
versmelt in een golvende dans
onberoerd hoeft zij geen vrucht te baren
want onder het zwijgende gras
krijgt de engerling ogen en vleugels

© jindoni
7 april 2010

gepubliceerd op Verlaine 21-7-10: Verlaine schrijversmagazine

Einde winter

voor even laat
de zon zich wekken
en keert zich snel weer om
velden en bergen liggen bedekt
met donkerbruine wol

en toch dat licht, vlekken
sneeuw in de verte
de vlag van een hert
plasjes water, wat berken
en o, zo wit:
zwermen meeuwen achter de ploeg

© jindoni
21 maart 2010

Limmatplatz

Je kunt er zwemmen
je laten drijven op de stroom
tot de netten van de Letten je vangen
de snelle vaart van appelzeeblauw-
groen smeltwater op weg naar de Rijn

je kunt er schuilen onder de brug
met een cafe latte kijken over het plein
waar uit alle hemelstreken
onder de platanen neergestreken
kruimels en graantjes worden gepikt

hier raakt het dak van de wereld
de onderwereld, sletjes en dealers
slenteren langs vitrines met rood en geel
koper, kleurige sari's een glimlach in geuren
van kerrie wierook en visvocht gehuld

en nergens zo gul de vruchten zoet
de honingmango's rins de frisse mispels
je loopt er in en uit als thuis
Sera aan de kassa berustend
terwijl vader groenten hoedt op de stoep

en in het cafeteria op de hoek
Albert met z'n onvermijdelijke boek
steeds in voor bijpraten lachen en zwijgen
argeloos gedachten laten drijven
want eenvoud behoeft geen tijd

gezwind snapt de valk van de Migrostoren
in duikvlucht zijn portie weg
wanneer blauwe dienders de aftocht blazen
liggen verlaten rails in de straten
napuffend onder de zon

© jindoni
13 april 2010

Letten

Mensenheugenis

 
zoveel beelden
doorleefd in aftastend samen
snipperen van prei
vullen van lijsten
nemen van maten

we liepen blootsvoets
op strosandalen
in het schrille berglicht
over sneeuw langs een meertje
en op de derde dag
wrikten we eensgezind
de zon te voorschijn

geluk spatte van gezichten
broos als kristal zo bleek
aan de voet van bepoederde reuzen
terwijl champagne ijl
in glazen parelde

hoe graag vouwde ik
je met schimmelplekjes
bespikkelde kolomo
en smoezelige witte kimono
voor het huiswaarts keren

wij allen
zijn er nog steeds
geluidloos verenigd
boven de bergen
één universele
geest

© jindoni
4 januari 2010

thema: herinneringen zenstage in de bergen

Kennismaking

Oog in oog
voor het eerst in Blelack House
mekaar langdurig opgenomen
ingeprent

Vrienden porden: komaan nou
het is je kleinkind!
Van een stille luchthaven opgestegen
in een rijk land
en haast tweeduizend kilometer verder
in een klein vliegtuigje
in de stormwind geland

Benauwd moe akelig
autorit met de ramen open
in november
en vele malen stoppen

Jij, twee maanden
de rust zelve
keek me ernstig aan
in het onverwarmde huisje
op de wereld gekomen
bij een streepje ochtendzon

Toen en daar heb je me geadopteerd

© jindoni
13 oktober 2009