12.7.14
de laatste weg
voor Erika
dit boeket gelijkt op jou
een enkele lichte bloem
tussen rode rozen, je mysterie
Kwanyin die zweeft op wolken
vrouwenmantel met de krullen
van een nimf
ik weet niet of de heide bloeide
toen jij geboren werd bij Katowice
en ook niet of de merel in de meidoorn
zong, toen je gymnasium liep te Hagen
en toen al niet vergeten mocht
te prikken
soms werd je lastig toen je suikerwater
drinken moest, hoe zacht ook
was je niet gediend van dwang
maar heengaan deed je niet, telkens weer
kwam je terug, verwaaid en week
een vage glimlach op de lippen
zo liep je onvermoeibaar en alleen
een zinderende geest onder de zomerzon
die onverhoeds vervloog
om drie uur in de middag
je wandelde naar huis terug, naar
het genadeveld, land van geluk
waaraan je zorgzaam punt voor punt
steek na steek gewerkt hebt
sereen in je bewegingen
van binnen rusteloos en aangedaan
van mededogen
© lieve de vos
10 juli 2014
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Prachtig! Ik ben te lang afwezig geweest op je blog, ik zal er eens tijd voor nemen want je gedichten blijven me bekoren. Suzanne
BeantwoordenVerwijderenDank je Suzanne! Ik zou ook wat ijveriger mogen zijn met dichten :-)
BeantwoordenVerwijderenOef. Zo sereen en mooi!
BeantwoordenVerwijderenDag Lieve,
BeantwoordenVerwijderenMijn deelneming. Ook mijnerzijds is het (te) lang geleden dat ik van je poëzie genoten heb.
Hou je goed,
Nadja
Dank je, Henk en Nadja!
BeantwoordenVerwijderen