twee dikke dekbeden
en daaronder smelt ik weg
hé waar zijn mijn dijen nu gebleven
mijn borstkas kraakt
een oude houten deur
waar de wind mee speelt
verdomde chinezen met hun eenden
laat xi jinping daar eens
iets aan doen
drie dagen en drie nachten
zijn een eeuwigheid ik
kan mijn bed niet meer zien
maar lijk eraan verkleefd
naast mij liggen mensen in tenten
en keten in de sneeuw
zij zijn vuil - ik ook
te zwak voor hygiëne wij
kunnen niet eten met moeite drinken
wel zo praktisch als je niets te eten hebt
zij zijn jonger denk ik ze zijn
taai wij kunnen samen beter worden
toch
toch
de mens is taai de wreedheid ook
het krokodillenpantser dat
klemt om onze geest
intussen win ik de afvalrace
voor verwende westerlingen
twee kilo in drie dagen
wie doet beter
straks vlieg ik naar het zuiden
kan vrij reizen dank u - ga ik
tapas eten misschien kun je
beter van vreten spreken
de race to the bottom neemt
onstuitbaar zijn beloop
het is overleven
of vergaan
© lieve de vos
30 januari 2017
op een mooie ochtend als vandaag - we verwachten 15°C op 15 februari- de dag beginnen met een gedicht van Lieve De Vos: dat is pure luxe. Blij dat het weer kriebelt, en dankbaar dat je het met ons wilt delen. Grtjes, Roos D
BeantwoordenVerwijderenZo gaat dat met poëzie: op een ander moment lees je het helemaal anders (ben bezig je blog te 'herontdekken').
BeantwoordenVerwijderen